บทกวีนี้ กล่าวนอบน้อมพระคุณของบิดามารดา
ผู้ได้เกื้อกูลมาตั้งแต่เล็กจนเติบโต คอยเฝ้าระวังรักษาประคับ
ประคองดูแลอยู่ไม่ยอมห่าง แม้จะ ลำบากเท่าไรก็อดทนได้ เลี้ยงลูกอย่างทะนุถนอม
ปกป้องอันตราย จนรอดพ้นอันตราย เติบใหญ่ เป็นตัวเป็นตน เปรียบประคุณของบิดามารดายิ่งกว่าภูเขา
หรือแผ่นดิน
สุดที่จะท อ่านเพิ่มเติม
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น